"ΕΝΑΣ ΑΛΗΤΗΣ ΑΓΓΕΛΟΣ"

Παρουσίαση μουσικού βιβλίου

“Ένας αλήτης άγγελος”

Συγγραφέας: Λευτέρης Χαψιάδης

Έπιασα το βιβλίο του Λευτέρη Χαψιάδη, “Ένας αλήτης άγγελος”, ένα χειμωνιάτικο βράδυ και με θέρμη διαπίστωσα ότι ήταν ένα ευκολοδιάβαστο βιβλίο, όπου ο πρωταγωνιστής ο Λέλος (ο Λευτέρης Χαψιάδης δηλαδή), έζησε μέσα στα ντουζένια τη λαϊκή χρυσή εποχή, τα τραγούδια του αγαπήθηκαν, τραγουδήθηκαν, καθιερώθηκαν και λατρεύτηκαν.

Στην πορεία όμως ο πρωταγωνιστής Λέλος, πεθαίνει, πάει στον παράδεισο και συναντά τον Άγιο Πέτρο. Τότε το γνωστό λαϊκό άσμα “Μία είμαι η ουσία, δεν υπάρχει αθανασία”, κάνει την επανεμφάνιση του στους ουρανούς και ο Άγιος ταράζεται όταν μαθαίνει ότι ο Λέλος το ΄χει γράψει.

Αλλά εκείνος είναι τόσο γαλίφης που εντέλει κάνει ότι θέλει…

Κωμικό, με γερές δόσεις στίχων των μεγάλων του επιτυχιών, με αλήθειες για το λαϊκό τραγούδι και τυλιγμένο γεμάτο αναμνήσεις, όνειρα και ανθρώπους που τον συντρόφευσαν.

Ο ίδιος γράφει για τον εαυτό του χαρακτηριστικά:

"Γεννήθηκα στις Φέρες του νομού Έβρου τον Οκτώβρη του 1953.
Οι γονείς μου ποντιακής καταγωγής και οι δυο. Ο πατέρας μου από τα Σούρμενα του Πόντου και η μητέρα μου από τη Σαμψούντα.
Μεγάλωσα στα Κοίλα των Φερών, μέσα σε μια ευτυχισμένη οικογένεια και ήμουν το μικρότερο παιδί μετά από τις δυο αδερφές μου που με λάτρευαν.
Στα δώδεκα μου ήρθαμε στην Αλεξανδρούπολη, όπου και τελείωσα το Γυμνάσιο.
Η αγάπη μου για το τραγούδι ήρθε από πολύ νωρίς στη ζωή μου, αλλά στην Αλεξανδρούπολη ανακάλυψα το πικ απ και τους δίσκους βινυλίου.
Ο Λευτέρης Παπαδόπουλος ήταν ο άνθρωπος που με μάγεψε. Η ζωή μου καθορίστηκε κυριολεκτικά από τους στίχους του και η αγάπη μου γι' αυτόν με τράβηξε στην Αθήνα.
Ως φοιτητής στη Βιολογική Σχολή του Πανεπιστημίου της Πάτρας, ασχολήθηκα με τη μελέτη του ρεμπέτικου τραγουδιού και ευτύχισα να γνωρίσω τους περισσότερους εκπροσώπους του.
Θεωρώ τον εαυτό μου τυχερό που βρέθηκα σε μια γενιά, που συνάντησε τόσο σημαντικούς ανθρώπους.
Πρόλαβα και είδα τον Τσιτσάνη ζωντανό και τον Μίκη Θεοδωράκη με το Μάνο Χατζηδάκι να οδηγούν το τραγούδι στον ουρανό.
Ο Λευτέρης Παπαδόπουλος όμως, ήταν για μένα ο δημιουργός του Σύμπαντος.
Ως στιχουργός στο τραγούδι μπήκα εντελώς τυχαία στο 1983. Μπήκα να κάνω μια βόλτα στο μακρύ δρόμο του λαϊκού τραγουδιού.
Τραγούδια μου τραγούδησαν οι πιο πολλοί Έλληνες τραγουδιστές."

Ένα κομμάτι αγαπημένο που έχει γράψει είναι και αυτό:

Στίχοι: Λευτέρης Χαψιάδης
Μουσική: Χρήστος Νικολόπουλος
Πρώτη εκτέλεση: Πασχάλης Τερζής





Έφτιαξα απόψε τη μορφή σου
με χρώματα του δειλινού
και σ’ έβλεπα να σεργιανίζεις
στο γέμισμα του φεγγαριού.

Φαντασία μου πλανεύτρα,
είσαι η πιο μεγάλη ψεύτρα,
με πεθαίνεις και δε σβήνεις
όταν φεύγεις και μ’ αφήνεις.

Ένιωσα απόψε το κορμί σου
στα δάκρυά μου να γλιστρά,
στα χείλη μου τα διψασμένα
δροσιά να παίρνουν τα φιλιά.

Φαντασία μου πλανεύτρα,
είσαι η πιο μεγάλη ψεύτρα,
με πεθαίνεις και δε σβήνεις
όταν φεύγεις και μ’ αφήνεις.