Οι mousikesnotes στο απέραντο γαλάζιο!

Δεν υπάρχει τίποτα πιο αναζωογονητικό -για εμένα τουλάχιστον-, από το απέραντο γαλάζιο!

Αγαπώ ιδιαίτερα το καλοκαίρι και όλα αυτά που φέρνει μαζί του: ήλιο, θάλασσα, ξεγνοιασιά! Μπορώ όλη μέρα να είμαι σε μια αμμουδιά και να απολαμβάνω τον καυτό ήλιο και να χάνομαι στους ήχους των κυμάτων που σκάνε στην άκρη! 
Μου αρέσει να σχεδιάζω στην μαλακή άμμο με μια πέτρα σχέδια και σχήματα και να τα βλέπω μετά να εξαφανίζονται από το νερό...
Μου αρέσει να είμαι με δεμένα μαλλιά και το μαγιό μου και να μην έχω να κάνω κάτι ή να σκεφτώ το οτιδήποτε!
Μου αρέσει να είμαι απλά εγώ και να το μοιράζομαι αυτό με αυτούς που αγαπώ: την οικογένεια μου!
Πιο πολύ όμως αγαπώ το να τα κάνω όλα αυτά και να τραγουδάω αγαπημένα μου τραγούδια που μου έχουν αποτυπωθεί και με συντροφεύουν στις αγαπημένες μου -ξεχωριστές μου- στιγμές!

Προορισμός η μαγευτική Σίφνος! Ένα απίστευτο νησί, που χρόνια τώρα ήθελα να επισκεφτώ! Όμορφο μικρό λιμάνι, γραφικά σοκάκια, βουνό & θάλασσα μαζί! Ομορφιά που λίγες φορές έχω συναντήσει!

Το τραγούδι που έλεγα όταν φτάσαμε και που τραγουδούσα από το πλοίο ακόμα, ήταν το "Μόνο αν θες εμένα" του Γιώργου Σαμπάνη και ειδικά το μέρος εκείνο: "Θα σου κλέβω καλοκαίρια, να κρατούν ζεστά τα δυο σου χέρια... καταργούνται οι χειμώνες μόνο αν με θες!".

Φτάνοντας στο νησί και αφήνοντας τα πράγματα στο μέρος όπου διαμέναμε παιδιά και μεγάλοι ξεχυθύκαμε στην παραλία με μένα να γράφω το mousikesnotes στην άμμο και να συνεχίζω το τραγούδι πολύ πιο δυνατά κάνοντας την 9χρόνη κόρη μου να μου λέει να σταματήσω!

Όλη τη μέρα και καθώς μαύριζα, πρέπει να σας πω, πως έλιωσα στην ηλιοθεραπεία, τραγουδούσα τον αγαπημένο Γιώργο Σαμπάνη και πρέπει να έγινα γνωστή στην παραλία αλλά καθόλου δεν με ενοχλούσε. Γιατί πρέπει να κάνουμε πράγματα που μας κάνουν ευτυχισμένους.

Η επόμενη μέρα συνεχίστηκε στο ίδιο μοτίβο με τη διαφορά όμως πως επισκεφτήκαμε την Χρυσοπηγή της Σίφνου και μαγεύτηκα από αυτό που αντίκρισα. Είναι πράγματι ένα θεϊκό μέρος και θα μπορούσα να ζήσω εκεί απλά για πάντα!

Απολαμβάνοντας το ατελείωτο μπλε που ξεχυνόταν μπρος μου, έβαλα τον άντρα μου Βασίλη να τραβάει φωτογραφίες για το κείμενο αυτό που τώρα διαβάζετε και συνέχισα να τραγουδάω μέχρι που αρχίσαμε να φωτογραφιζόμαστε μαζί. Κομμάτι που έλεγα: "Φοβάσαι ν' αφεθείς" του πολυτάλαντου καλλιτέχνη μου Λευτέρη Κανέλλου!

Καθώς η νύχτα άπλωνε τα μαύρα της δίχτυα, επισκεφτήκαμε ένα μαγαζί όπου εκεί τραγουδούσε ένα τοπικό συγκρότημα το Ξέφραγο Αμπέλι. 4 νέα παιδιά που με τραγουδούσαν με τη ψυχή τους. Μάλιστα όταν ο γιος μου -τραγουδάει από την κοιλιά μου- ζήτησε να πει ένα τραγούδι δεν αρνήθηκαν και μάλιστα τα παιδιά τον ένταξαν και στην ορχήστρα!

Η επόμενη μέρα ήταν επίσης πολύ μουσική αφού άλλαξα ρότα και τραγούδησα όχι με επιτυχία όμως, όλα τα νέα ξένα τραγούδια όμως αυτή τη φορά κατά μήκος της παραλίας!

Μπορεί να φύγαμε το ίδιο βράδυ όμως η καρδιά μου έμεινε εκεί... σε αυτές τις εικόνες, στις μουσικές και στις γεύσεις της Σίφνου!

Ότι και αν κάνετε να περνάτε ωραία! Να το ζείτε! Η ζωή είναι δική σας!