Συνέντευξη στο Λευτέρη Χαψιάδη

Από την Κέλλυ Σχοινά

“Πήγα για βιολόγος και έγινα ρεμπετολόγος.”

Ήμουν δεν ήμουν έξι ετών, όταν πρώτο τραγούδησα τους στίχους του αγαπημένου και κλασσικού πια τραγουδιού “Φαντασία μου πλανεύτρα”. Γνωρίζοντας από μωρό, το Λευτέρη Χαψιάδη, δεν μπορούσα να αντιληφθώ το μεγαλείο του ταλέντου του. Στην πορεία πια και μεγαλώνοντας, αντιλαμβανόμενη τη στιχουργική του καταπληκτικότατα, έμεινα άναυδη από τη ταπεινοφροσύνη που τον διακρίνει, την ειλικρίνεια που τον διακατέχει αλλά και τη μοναδικότητα του να εξιστορεί ιστορίες και να σε  ταξιδεύει σε μια εποχή, αλλιώτικη αλλά όμορφη, γεμάτη με γνήσιες “μουσικές νότες”.

Η πορεία σου μεγάλη στο χώρο του ελληνικό τραγουδιού. Τα τραγούδια σου ανεκτίμητος θησαυρός. Πώς αισθάνεσαι για το έργο που έχεις αφήσει πίσω σου;

“Είμαι ένας προσγειωμένος άνθρωπος και δε νομίζω ότι αφήνω πίσω μου κάποιο μεγάλο έργο. Αφήνω κάποια τραγούδια, που άντεξαν στο χρόνο. Δεν γνωρίζω όμως πόσο και αν θα αντέξουν ακόμα με αυτόν τον τρελό ρυθμό της εποχής όπου ζούμε. Αισθάνομαι όμως, ότι έκανα κάποιους ανθρώπους να χαμογελάσουν, να ερωτευτούν, να ξεχάσουν, να θυμηθούν, να διασκεδάσουν.”

Έχεις γνωρίσει όλους τους Μεγάλους τραγουδιστές, μουσικούς και δημιουργούς της χρυσής εποχής. Μίλησε μας για τότε.

“Ευτύχησα να γίνω φίλος με όλους τους ρεμπέτες που ζούσαν ακόμα αλλά και με τον Καζαντζίδη. Από τα φοιτητικά μου χρόνια ακόμα και πριν αρχίσω να γράφω στίχους, ξεκίνησα σαν μελετητής του λαϊκού τραγουδιού. Πήγα για βιολόγος και βγήκα ρεμπετολόγος. Έκανα μια ονειρεμένη αρχή σα δημιουργός. Ξεκίνησα με το Χρήστο Νικολόπουλο και το Γιώργο Νταλάρα που ήταν φίλοι μου. Στη συνέχεια γνωρίστηκα και συνεργάστηκα σχεδόν με όλους. Έζησα αξέχαστες στιγμές μαζί τους. Μου άρεσε να πηγαίνω στο στούντιο ηχογραφήσεων και εκεί άκουγα να παίζουν τα τραγούδια μου οι τότε κορυφαίοι μουσικοί της εποχής. Μοναδική εποχή!”

Τι λείπει σήμερα από τα τραγούδια;

“Στα σημερινά τραγούδια λείπει το θέμα. Στα περισσότερα κομμάτια, ακούς τις ίδιες λέξεις και μιλάνε για το ίδιο πράγμα, αλλά και μουσικά είναι απαράδεκτα. “Τραγούδια για το τίποτα γραμμένα” που λέει και η Λίνα Νικολακοπούλου σ΄ένα τραγούδι της.”

Τι πρέπει να διαθέτει ένα τραγούδι για να θεωρείται πετυχημένο;

“Για τα σημερινά δεδομένα πρέπει να “βλέπεται” περισσότερο και όχι να ακούγεται. Εφήμερες επιτυχίες που σε έξι μήνες κανείς δεν τις θυμάται.”

Διαθέτεις κάποια συνταγή επιτυχίας;

“Σήμερα αναλαμβάνουν άλλοι την επιτυχία. Οι ιδιωτικές τηλεοράσεις και τα ιδιωτικά ραδιόφωνα ευθύνονται για την καταστροφή του ελληνικού τραγουδιού. Τα ιδιωτικά Μ.Μ.Ε επί μια εικοσαετία προβάλλουν ότι πιο χυδαίο και το κάνουν επιτυχία. Και ο κόσμος τι να κάνει; Ακούει, ακούει, ακούει…και στο τέλος “υπακούει”!”

Έχουμε σήμερα καλούς δημιουργούς;

“Και βέβαια έχουμε αλλά δεν φτάνουν τα τραγούδια τους στις δισκογραφικές εταιρίες όπου είναι κατά λόγον υπεύθυνες για το περιεχόμενο των δίσκων. Και φτάνουν αλλά απορρίπτονται. Πάντως αλίμονο αν πιστεύαμε ότι ο μόνος δημιουργός είναι ο Φοίβος.”

Άξιους τραγουδιστές; Ξεχωρίζεις κάποιον; Με ποιον θα ήθελες να συνεργαστείς;

“Αυτός ο τόπος ο ευλογημένος έβγαζε πάντα καλούς τραγουδιστές. Αλλά δυστυχώς οι περισσότεροι καινούργιοι καλλιτέχνες ενδιαφέρονται μόνο για την οικονομία. Αρκετοί είναι εκείνοι με τους οποίους θα μπορούσα να συνεργαστώ αλλά όχι με το ρεπερτόριο που προφανώς θα ήθελαν.”

 Μίλησε μας για την εποχή των μπουζουκιών τότε. Ο κόσμος διασκέδαζε περισσότερο;

“Ήταν μια άλλη εποχή τότε. Το κάθε νυχτερινό μαγαζί έπαιζε το δικό του ρόλο και ο καθένας διάλεγε τι του ταίριαζε. Σήμερα όλα τα μπουζούκια έχουν το ίδιο ρεπερτόριο. Είναι δυνατόν να διασκεδάσεις σε ένα μαγαζί 3.000 θέσεων; Δεν υπάρχει αυτή η ζεστή επαφή με τον καλλιτέχνη, χάνεται!”

Μίλησε μας για τη νέα σου και επιτυχημένη σου ασχολία, τη συγγραφή βιβλίων.

“Εδώ και τέσσερα χρόνια γράφω και βιβλία. Αυτό το διάστημα γράφω το τέταρτο. Τα άλλα τρία είναι το “Η ζωή μου τραγούδι το τραγούδι ζωή”, “Ένας αλήτης άγγελος” και το  “Δεκατρία συν ένα γιατί;”. Βιβλία με θέματα την προσωπική μου διαδρομή μέσα στο τραγούδι. Εδώ αξίζει να σημειωθεί ότι το βιβλίο μου “Ένας αλήτης άγγελος” πρόκειται να γίνει ταινία από το Παντελή Βούλγαρη.”

Αν μπορούσες να γυρίσεις το χρόνο πίσω, ποια στιγμή θα ήθελες να ξανά ζήσεις;

“Εγώ τον γύρισα το χρόνο και ζω εκεί που ήθελα πάντα να ζήσω. Στο χωριό που μεγάλωσα ζω εδώ και τρία χρόνια, στα “Κοίλα” του Έβρου. Κάτοικοι δυο, εγώ και ένας κωφάλαλος. Για μένα όμως είναι ο επίγειος μου παράδεισος.”

Τι λες; “Θ’ αρρωστήσει ο Άγιος Πέτρος να τη βγάλουμε και φέτος”;

“Το “να αρρωστήσει ο Άγιος Πέτρος να τη βγάλουμε και φέτος” θα είναι πάντοτε η επιθυμία του κάθε θνητού. Αλλά δυστυχώς ήρθαμε για να φύγουμε.”

 “Φαντασία μου πλανεύτρα”…

“Είναι το πρώτο μου τραγούδι αυτό και κυκλοφόρησε στις 12 Απρίλη του 1983, μ’ έναν άσημο τραγουδιστή τότε, τον Πασχάλη Τερζή, σε μια μικρή δισκογραφική εταιρία στη Θεσσαλονίκη. Το αγαπώ πολύ αυτό το τραγούδι.”

Τι πιστεύεις; Θα επιστρέψει το καλό ελληνικό λαϊκό τραγούδι;

 “Πιστεύω ότι το τραγούδι περιγράφει πάντα τη ζωή που κάνει ο κόσμος εκείνη την χρονική περίοδο. Τώρα που τελείωσε η Ελλάδα του πλαστικού χρήματος και της φαινομενικής ευημερίας θα αλλάξουν όλα. Δεν μπορεί να πεινάει ο άνεργος και να τραγουδάει “καλά περνάω”.”