Το φαινόμενο… “Stan”!

Βρίσκομαι στα μουσικά παρασκήνια πάνω από μια δεκαετία. Έχω γνωρίσει αμέτρητους καλλιτέχνες, έχω κάνει εκατοντάδες συνεντεύξεις και το αυτί μου είναι αυτό που λέμε εκπαιδευμένο. Έχω μάθει αν μη τι άλλο να ξεχωρίζω μια καλή φωνή από μια μέτρια, αν ο καλλιτέχνης πρόκειται να έχει διάρκεια στο χώρο του τραγουδιού ή απλά αν του χαμογέλασε η τύχη και θα αντέξει περίπου ένα χρόνο στο μουσικό προσκήνιο.

 

 

Ο λόγος που έκανα όλο αυτόν τον πρόλογο είναι ο Στράτος Αντιπαριώτης ή αλλιώς γνωστός ο Stan. Δεν μπορούσα να μην παρατηρήσω πως τους τελευταίους μήνες τα μουσικά κανάλια έπαιζαν συνέχεια τα video clip του, το facebook και το twitter να είναι γεμάτο από τα τραγούδια του μα και γενικότερα την απήχηση του στο νεανικό κοινό.

Αποφάσισα λοιπόν ως σωστή δημοσιογράφος να ερευνήσω λίγο το θέμα και να δω γιατί γίνεται όλος αυτός ο πανικός.

Ξεκαθαρίζω πως το κείμενο αυτό δεν είναι υποτιμητικό.

Τον είχα ακούσει κάποιες φορές στο ραδιόφωνο φευγαλέα και ομολογώ πως δεν με εντυπωσίασε με τις φωνητικές του ικανότητες. Έτσι, ώστε να έχω μια γενικότερη εικόνα αποφάσισα να αφιερώσω χρόνο και να ακούσω τα τραγούδια του στο YouTube. Προς μεγάλη μου ανακάλυψη είδα πως εκτός από τραγουδιστής γράφει τραγούδια. Τραγούδια που γνώρισαν την επιτυχία και ακούγονται ακόμα και σήμερα. Αναφορικά θα πω ένα που έγινε μεγάλο ραδιοφωνικό hit και ακούγεται δυνατά κάθε καλοκαίρι το “Like last summer” που το ακούσαμε από τον Nicko ή αλλιώς, Νίκο Γκάνο.

Ομολογώ πως το να γράφει τραγούδια και να γίνονται σουξέ είναι μεγάλο πράγμα και αυτό κάτι λέει, ότι σε αυτόν το τομέα έχει ταλέντο.

Συνεχίζω με τις ερμηνευτικές του ικανότητες. Η αλήθεια είναι πως αν δεν ακούσω έναν τραγουδιστή να τραγουδάει ζωντανά δεν μπορώ να έχω την πλήρη εικόνα. Γιατί όλοι μας ξέρουμε πως το στούντιο ανυψώνει τη φωνή ενός καλλιτέχνη.

Έτσι εσκεμμένα βρέθηκα σε ένα live του όπου έζησα το απίστευτο: νεαρά κορίτσια να τον κοιτούν και να λιώνουν, να κλαίνε και να φωνάζουν δυνατά το όνομα του. Εκείνος χαμογελαστός και ήρεμος τραγούδησε με την κιθάρα του τραγούδια όχι μόνο δικά του αλλά και συναδέλφων του. Δεν εντυπωσιάστηκα. Κάποια κομμάτια τα είπε καλά, κάποια συμπαθητικά. Όχι, ότι είναι άφωνος. Αλλά η φωνή του αναμφισβήτητα έχει δουλειά.

Είμαι σίγουρη πως στα επόμενα χρόνια ολοένα και θα καλυτερεύει.

Στη συνέχεια αποφάσισα να ασχοληθώ με το βιογραφικό του. Είδα πως γεννήθηκε και μεγάλωσε στην όμορφη Πάρο. Όνειρο του ήταν η ενασχόληση του με το τραγούδι και τη μουσική. Ήρθε πριν από τέσσερα χρόνια στην Αθήνα και από τότε δουλεύει ασταμάτητα. Σίγουρα, αυτό τον τιμάει. Αφού το γεγονός ότι έκανε τέτοια επιτυχία και συνεχίζει ασταμάτητα να προσπαθεί λέει πολλά.

Έπειτα, ασχολήθηκα να μάθω για το ποιος είναι αληθινά. Και έμαθα… τα καλύτερα! Καλό παιδί, συνεργάσιμος, τυπικός και χαμογελαστός. Κανείς δεν βρέθηκε να κάνει ένα παράπονο. Τυχαίο; Δεν νομίζω (όπως λέει και το γνωστό διαφημιστικό σποτ).

Το παράξενο; Όλη αυτή η έρευνα μου ξεκίνησε καθαρά από δημοσιογραφική απορία και ανακάλυψα για μια ακόμα φορά πως μπορεί να έχεις το άστρο για την επιτυχία αλλά θέλει περισσότερα για να παραμείνεις στο χώρο και να σε αγαπάει ο κόσμος. Ταλέντο, επιμονή, υπομονή, σκληρή δουλειά και…αλήθεια! Αυτά είναι τα μυστικά!

 

 

Μπορεί να ασχολήθηκα πολύ μαζί του αλλά σας αποκαλύπτω ακόμα τον συγκεκριμένο δεν τον έχω γνωρίσει προσωπικά!

Ωστόσο νιώθω πια σα να τον ξέρω!

Είμαι σίγουρη πια πως ο Stan θα έχει ένα λαμπρό μέλλον και πως θα κάνει ότι μπορεί για να μην απογοητεύσει τους χιλιάδες θαυμαστές του.

Και ας λένε πως ότι “λάμπει δεν είναι χρυσός”!